Zit je gevangen of neem je gevangen?

Want wij breken valse redeneringen af en elke hoogte die zich verheft tegen de kennis van God, en wij nemen elke gedachte gevangen om die te brengen tot de gehoorzaamheid aan Christus. 2 Korinthe 10:5

Als gelovige vrouwen zijn we dankbaar dat de Heere Jezus voor onze zonden aan het kruis is gestorven en dat we mogen leven uit Zijn genade. We kunnen hier een punt achter zetten en verder gaan met ons leven zonder dat we beseffen dat er levensheiliging aan gekoppeld is. We kiezen voor een passief of een actief geloofsleven. Cruciaal hierbij is hoe we omgaan met ons gedachteleven; gedachtes zijn niet verkeerd, het is een geschenk van God dat we kunnen nadenken, onze gevoelens kunnen uiten, maar onze gedachtes mogen geen controle hebben over onze levens, want dan zet het ons gevangen.

In de praktijk van alle dag denken we niet altijd Christus (waarheid). Angst, onzekerheid, onreine gedachten kunnen zo oppoppen en onze gedachtes kunnen dan net een draaimolen zijn. Of als we iemand graag de waarheid willen zeggen voeren we in ons hoofd hele gesprekken; die nooit echt plaats zullen vinden, dit kan fijn voelen voor ons vlees maar het bouwt ons niet op.

Bolwerken

De Bijbel spreekt in 2 Korinthe 10 over bolwerken, in de grondtekst wordt het vertaald met; vesting, een kasteel, iets waar je op steunt. Het probleem hierbij is dat we steunen op onze eigen gedachtes en niet op Gods waarheid.

Hoe kunnen we hier praktisch mee omgaan en zinloze, zondige gedachten stopzetten, hoe breken we deze bolwerken af? We mogen onze gedachten vergelijken met Gods Woord, is het waar wat ik denk? Als eerste is het goed om te beseffen dat sommige kastelen in onze gedachten erg groot en sterk kunnen zijn, misschien zijn ze al in onze jeugd opgebouwd, als we bijvoorbeeld al jong horen dat we waardeloos zijn en dit ook zijn gaan geloven kan je ook begrijpen dat zulke bolwerken niet binnen één dag afgebouwd zijn. De Heere God wil ons hierbij helpen, Hij kent ons door en door en weet wat we aankunnen om valse redeneringen af te breken en we mogen erop vertrouwen dat Hij ons zal openbaren wat we op dat moment aankunnen.

We mogen leren om onze gedachten uit te pluizen, Is het een gedachte van God, mezelf of van satan? Bijvoorbeeld; als mijn man onderweg gaat dan kunnen er gedachten in me opkomen als: wat nou als hij een ongeluk krijgt? Als ik deze gedachte passief laat zitten dan ga ik me ongerust maken en wordt het een doemscenario en geeft het me onrust, het is beter als ik deze gedachte gevangen neem en bij de Heere God brengt; “Vader ik denk nu ….. maar ik breng deze gedachte bij U en vertrouw op U Soevereiniteit. U Zorgt voor ons. Hoe U zorgt is aan U!”

Dit is een heftig proces omdat sommige gedachten wel tien keer of meer in onze gedachten kunnen komen, als je deze “training” toepast in je leven, merk je dat je dit sneller gaat herkennen en zullen gedachtes minder snel bezit van je nemen. Je kunt dan in Gods kracht de vurige pijlen van de satan laten uitblussen op het schild van het geloof, Efeze 6: 16.

Onze negatieve emoties mogen we gebruiken om onze harten te onderzoeken op zonden, als we ons bijvoorbeeld teleurgesteld voelen mag dat voor ons zelf een teken zijn om opzoek te gaan naar onze motieven, zoeken we op dat moment onze tevredenheid, voldoening in iets of iemand anders dan de Heere Jezus Christus?