En het oog kan niet
zeggen tegen de hand: Ik heb je niet nodig, of vervolgens het hoofd tegen de
voeten: Ik heb jullie niet nodig. 1 Korinthe 12: 21.
Als je bovenstaande tekst een beetje visueel maakt in je
gedachten dan kan het er best wel grappig uitzien, maar helaas is bovengenoemde
situatie voor veel van ons vrouwen een moeilijk onderdeel in ons leven…. hulp vragen. Een kijkje in mijn eigen
hart en ik weet dat hulp geven veel makkelijker afgaat dan hulp ontvangen, nog
een beetje verder inzoomen in ons hart en dan komen we uit op controle, wij als
vrouwen houden graag de controle vast. Toch is het goed om in het geloof de
touwtjes uit handen te geven, puur vanwege het feit dat we in Christus zijn
gestorven; want u bent gestorven en uw leven is met Christus verborgen in God,
Kolossenzen 3:3.
Gemeente als hulp
We zijn afzonderlijke leden, maar we zijn wel in één lichaam
geplaats. Als we belijden dat we door de Heere Jezus zusters in de Heere zijn,
maar elkaar niet om hulp vragen dan lopen we het doel mis hoe de Heere God het
lichaam bedoelt heeft. In feite zeggen we dan tegen elkaar; ik heb jou niet
nodig.
We hebben van nature een trots hart; De vreze des Heeren is
het kwade te haten; hoogmoed, trots en de verkeerde weg en een mond vol
verderfelijke dingen haat Ik, Spreuken 8:13. Misschien herken je bepaalde
gedachtes; dat kan ik zelf doen, nee die ander kan het vast niet beter dan ik,
daar hoef ik toch geen hulp bij te vragen? De ander zal het vast te druk hebben
etc.
Hoe kunnen we dit
praktisch toepassen in onze wandel met de Heere Jezus?
Denk goed na en bid ervoor waarbij mensen je kunnen helpen,
schakel het lichaam in bijvoorbeeld bij een verhuizing, ziekte, vooral bij ouderdom;
als je je hele leven altijd zelfvoorzienend geweest bent dan kan het moeilijk
zijn om hulp te vragen. Doordat de maatschappij zo individualistisch is
geworden is het juist in deze tijd een groot getuigenis dat we elkaar helpen.
Wat hebben we daarbij nodig? Een gemeente, het is goed om betrokken
te zijn bij elkaars levens, het bevordert de gemeenschap, zodat Gods liefde hierdoor
heen zichtbaar wordt. Als tweede is het leven met de Heere Jezus een overgave aan
Hem, hierdoor krijgen we steeds meer het besef dat we niet alles alleen kunnen,
of alleen hoeven te doen. We mogen hulp toelaten en erkennen dat we samen met
de ander door de Heere God in hetzelfde lichaam geplaats zijn; maar nu heeft
God de leden, elk van hen afzonderlijk, in het lichaam een plaats gegeven zoals
Hij gewild heeft. 1 Korinthe 12:18, daar mogen we dankbaar gebruik van maken.
Een grote valkuil is dat we denken voor een ander; de ander
zal het wel te druk hebben, ik zal maar geen hulp vragen. We mogen blijven bij
onze eigen verantwoordelijkheden die de Heere God ons gegeven heeft, we mogen
hulp vragen, de ander kan zelf bepalen of het wel of niet schikt. Als we hulp
krijgen mogen we ook een dankbaar hart hebben, geen kritische geest als er
anders gewerkt wordt dan dat we zelf zou doen, bijvoorbeeld als er bij het
afstoffen een randje is vergeten.
Ten slotte:
We willen graag sterk lijken, bij de Heere God is het juist
andersom; Gods kracht wordt volbracht in zwakheid 2 Korintiërs 12:9 , als wij
onze zwakheden erkennen, kan de Heere God daardoorheen werken zodat de
heerlijkheid van Christus zichtbaar wordt in onze gemeenschap.
Het is inderdaad heel moeilijk om hulp te vragen. Ik las pas iets wat me hielp op een psychologiesite: "Vraag je eens af of het niet onrealistisch en stiekem een beetje arrogant is om te denken dat anderen je hulp wél nodig hebben, maar dat je zelf nooit anderen nodig hebt. (Bron: psychologie magazine)
BeantwoordenVerwijderenWe hebben elkaar nodig. In de gemeente. Daarbuiten. Dank je wel voor deze mooie blog.