Een gebroken fles maakt je bekwaam.

Want wij zijn voor God een aangename geur van Christus, onder hen die zalig worden en onder hen die verloren gaan; voor de laatsten een doodsgeur, die leidt tot de dood, maar voor de eersten een levensgeur, die leidt tot het leven. Maar wie is tot deze dingen bekwaam? 2 Korinthe 2:15.

Wij dames willen graag lekker ruiken. Tegenwoordig hebben we genoeg keuze in bodylotion ’s en parfums. De ene geur spreekt ons aan en vinden we heerlijk en soms komt er een zwaar geurende walm dichterbij, waardoor we liever even een blokje om zouden willen lopen. Een geur kan mensen dichterbij brengen of juist het tegenovergestelde.

Wat bijzonder om te weten dat we voor de Heere God een aangename geur zijn, dat is niet iets wat we moeten bewerken, het is een uitwerking die we door de Heere Jezus Christus gekregen hebben; we zijn één met Hem geworden in Zijn dood en opstanding. Zonder Hem liggen we in de dood, we zijn met Hem levend gemaakt en daardoor hebben we een “levens” geur gekregen, de geur van Christus, vele malen beter dan wat voor dure geurtjes dan ook.

Kennis.

En God zij dank, Die ons in Christus altijd doet triomferen en door ons de geur van Zijn Kennis op iedere plaats openbaar maakt 2 Korinthe 2:14. Of we het beseffen of niet; we worden op iedere plaats door de Heere God gebruikt om Zijn geur, Zijn zoon bekend te maken. Dat hoeft geen hoogverheven plaats te zijn, dat kan gewoon bij de supermarkt, bij school, op straat, in het verzorgingshuis, op elke plek  waar de Heere God ons plaatst.

Hoe sterk willen we de Levensgeur laten zijn? De geur heeft niks te maken met hoe wij ons ontwikkelen, maar door het sterven aan ons zelf, zodat we in de overgave meer op de Heere Jezus gaan lijken.

Wie is er bekwaam?

Een prachtig voorbeeld van overgave zien we in Marcus 14, een vrouw die niet bij name wordt genoemd, giet zuivere, kostbare narduszalf over het hoofd van de Heere Jezus. Nardis kon pas geuren wanneer de fles gebroken was, door het breken kon de geur zich verspreiden op die plaats. Ze kon er voor kiezen om de albasten fles niet te breken en een paar druppels op het hoofd van de Heer Jezus te laten druppelen, dan zou je kunnen denken; “dat is toch ook al genoeg, bewaar de rest maar voor jezelf of deel het uit aan een ander die het nodig heeft”. Dit dachten de omstanders in Marcus 14 ook, ze waren verontwaardigd, ze vonden deze daad een verkwisting en zij vielen scherp tegen haar uit.

Hoe willen we het in onze eigen levens hebben, willen we af en toe een druppeltje aan de Heere geven of laten we onze levens breken zodat we ons totaal en volledig overgeven? Als we willen wandelen naar Zijn Woord en onze wil onderwerpen aan Zijn Woord zullen we ook te maken krijgen met mensen die scherp tegen ons uit zullen vallen. De geur is voor degene die zalig worden een levensgeur en voor hen die verloren gaan een doodsgeur, dat zal een reactie teweeg brengen.

De Heere Jezus neemt de vrouw in bescherming en zei: laat haar met rust. Waarom valt u haar lastig? Zij heeft een goed werk aan mij verricht, Marcus 14:6. Wat mooi om te beseffen dat als we niet bezuinigen in overgave aan hem; ons laten leiden door Zijn Woord en Geest de blijdschap van de Heere groot is. Hij maakt ons bekwaam om een goed werk te verrichten.